این پرسشی است که با طرح آن میتوان توجهها را به سمتش جلب کرد و نسبت به یک اشتباه که در زبان فارسی بسیار فراگیر شده هشدار داد. «نزدیکه دو سه ماه»، «مثله تو»، «مشغوله کار»، «تویه حیاط» و نمونههای اشتباهی از این دست این روزها بسیار زیاد در نوشتارهای فارسی بهخصوص در فضای مجازی به چشم میخورد.
اما درباره اهمیت موضوع همین بس که یکی نوشته بود: «اگه امروز واسه ه و کسره نجنگیم فردا مجبوریم واسه کلمهای مثل است و اثت و عصط بجنگیم».
در کتاب فارسی اول دبستان در درس «غذای لذیذ»، کاربرد کسره را در ترکیبهایی مثل «مادرِ امین»، «پختنِ غذا»، «سرِ سفره» و «خوردنِ آبگوشت» میدیدیم که بعضی از امروزیها لابد آنها را اینطور مینویسند: «مادره امین»، «پختنه غذا»، «سره سفره» و «خوردنه آبگوشت»!
البته علامت تعجب هم لازم ندارد چون خیلی از ما در حال حاضر داریم همین کار را میکنیم. کافی است به متن پیامهایی که برای هم میفرستیم یا چیزهایی که مینویسیم نگاهی بیندازیم. این موضوع آنقدر رواج پیدا کرده و چشم خیلی از ما به دیدنش عادت کرده که ناخودآگاه خودمان هم به آن دچار شدهایم. کافی است اینبار موقع نوشتن و البته بیشتر تایپ کردن وقتی به این نوع ترکیبها رسیدیم از خودمان بپرسیم «کسره اضافه» یا «ه»؛ کدام درست است؟ «ه» علاوه بر اینکه گاهی حرف پایانی یک کلمه است عموما در جاهایی استفاده میشود که شکل محاورهای فعل «است» مدنظرمان باشد؛ مثلا «هوا سرده»، «خوبه یا بد؟»، «راه نزدیکه» و… . «کسره اضافه» هم در ترکیبهای وصفی و اضافی برای ربط دادن دو کلمه به هم استفاده میشود؛ مثلا «نزدیکِ دو سه ماه»، «برای دیدنِ تو»، «دوستِ من»، «هوایِ خوب» و… .
به نظر ساده میرسد و واقعا هم ساده است؛ اما چه شده که این روزها این اشتباه به شدت متداول شده است؟
محسن مهدوی مزده پژوهشگر زبانشناسی در بخشی از یادداشتش در این زمینه مینویسد:
ادامه مطلب در صفحه بعد